قرمز، نارنجی، زرد... سرمه ای، نیلی، آبی... فسفری، سبز، فیروزه ای... بنفش، ارغوانی، صورتی... قهوه ای، آجری، کرم... سیاه، خاکستری، سفید...
همگی می رقصند ولی شاید هیچ کدام واقعی نباشند؛ حقیقت نداشته باشند. خطای دید باشند... پیچک نقص، گاه چنان دور وجودمان می پیچد که کم کم جزیی از ما می شود. تا آنجا که وقتی بی نقص باشیم، خود را ناقص حس می کنیم. پس به حقیقت با نقصمان نگاهمان می کنیم و در نهایت حقیقت را ناقص می کنیم.
رنگ هایی که می رقصند؛ شاید هیچکدام واقعی نباشند؛ شاید حقیقت نداشته باشند. زرد، سبز، سیاه، آبی... آبی...
